Wiosna w swoim szalonym pędzie zbyt szybko zbliża się do lata. Co będzie, gdy jej zapach ulotni się wraz z przekwitającymi lilakami? Mój ogród zmieni barwy na szaro-niebieskie, trawa zacznie wysychać, a liście tracić swój intensywny blask. Już teraz ogarnia mnie lenistwo. Częściej siedzę na tarasie i wpatruję się w rośliny niż pielę grządki. Okna otwieram szeroko pozwalając wpływać do domu odgłosom natury. W koronach drzew szukam ptaków uwodzicielsko wykonujących swoje solowe partie. A przede wszystkim staram się zapamiętać zapach lilaka Meyera ,,Palibin". Ten niepozorny krzaczek z sercowatymi liśćmi osiągnął spore rozmiary. Sięga już parapetu okna mojej sypialni. Rośnie bardzo wolno, ale to nie wada tylko jego zaleta. Cały jest obsypany drobnymi, liliowymi kwiatkami zebranymi w stożkowate kwiatostany. Ich słodki zapach, o wiele silniejszy od lilaka pospolitego, rozprzestrzenia się cudownie po całym domu.
Mimo, że to nierealne, chciałabym zatrzymać wiosnę :)
,Po złotej pogodzie
Majowej i bzowej
Powoli zapada
Zmierzch także majowy.
Obudził się wietrzyk
Łagodny i miękki
I brzozom podnosi
Zielone sukienki.
Przycicha swawolnie,
Na trawę się kładzie
I czeka na księżyc
Zaplątany w sadzie.
,,Maj" Leopold Staff
