...szkoda tylko, że z ogrodowego węża. Przez Polskę przechodzą burze, a u mnie niepokorny wiatr od morza przegonił chmury. Rośliny wołają, tak jak u Krecika: wody, wody, wody... I stoję, jak ten słup i podlewam. I przypomina mi się wierszyk Leopolda Staffa ,,Deszczyk majowy"...
,,Kwiaty modre, żółte, białe
I czerwone w kroplach całe.
Mlecze, jaskry, niezabudki,
Dzwonki, fiołki i stokrotki,
Kwiaty pól i kwiaty matki;
Dziatki, bratki i bławatki,
Wszystko razem w żywej rzeszy
Dżdżem się cieszy, dżdżem się śmieszy..."
I myślę, że wszystkie rośliny w moim ogrodzie cieszą się z tej niewielkiej dawki wilgoci. Przez najbliższe godziny nie będą wyglądały jak wymięte, z liśćmi oklapniętymi i zwieszonymi główkami kwiatów.
Wracam z ogrodu, gdy zimno wkrada się pomiędzy drzewa. Jeszcze raz odwracam się, gdy docieram na taras i z zadowoleniem spoglądam na swoją pracę :)
,,Kwiaty modre, żółte, białe
I czerwone w kroplach całe.
Mlecze, jaskry, niezabudki,
Dzwonki, fiołki i stokrotki,
Kwiaty pól i kwiaty matki;
Dziatki, bratki i bławatki,
Wszystko razem w żywej rzeszy
Dżdżem się cieszy, dżdżem się śmieszy..."
I myślę, że wszystkie rośliny w moim ogrodzie cieszą się z tej niewielkiej dawki wilgoci. Przez najbliższe godziny nie będą wyglądały jak wymięte, z liśćmi oklapniętymi i zwieszonymi główkami kwiatów.
Wracam z ogrodu, gdy zimno wkrada się pomiędzy drzewa. Jeszcze raz odwracam się, gdy docieram na taras i z zadowoleniem spoglądam na swoją pracę :)
