Trzy książki opowiadające wzruszające historie. Trzy historie opisujące zmiany, które spowodowane były wierzeniami religijnymi lub ideologicznymi. Ale w rezultacie wszystkie dotykały tych samych problemów. Jak mocno można komuś zaufać, poddać się jego obietnicom, wierzyć i mieć nadzieję?
W ,,Księgach Jakubowych" Olgi Tokarczuk zaskoczyło mnie to, jak wyznawcy Franka podporządkowywali się jego mistycyzmowi. Ich wiara w nieomylność przywódcy na każdym kroku była przerażająca. Dążenie do usunięcia niesprawiedliwości wymagało wielu wyrzeczeń i tego Jakub od nich oczekiwał, a oni się na to bezwarunkowo zgadzali.
Ogromna potrzeba równości pokazana została także w książkach Simona Montefiore ,,Saszeńka " i ,,Pewnej zimowej nocy". Najpierw przeczytałam tę drugą i zachęcona sięgnęłam po pierwszą. Nie oparłam się pokusie poszperania w Wikipedii i przeczytania czegoś więcej na temat wielkiego terroru. Byłam przerażona. Od 1935 roku 12-letnie dzieci były w Rosji traktowane na równi z dorosłymi i na podstawie wymuszanych zeznań oskarżane o działalność szpiegowską!!! Dorośli wierzyli, że jeżeli ktoś został aresztowany, to był winien. ,, Jak też ludzie się maskują. Podłość naszych wrogów przekracza wszelkie wyobrażenia". Następnego dnia po zniknięciu brata, ojca, sąsiada czy przyjaciela, nikt nie przyznawał się do znajomości z nim. Tak jakby nigdy nie istniał.
Bardzo spodobała mi się szata graficzna ,,Ksiąg Jakubowych", specjalnie zaznaczone rozdziały, a odwrotna numeracja stron to ,,ukłon w stronę ksiąg pisanych po hebrajsku, a także przypomnienie, że każdy porządek jest kwestią przyzwyczajenia".
W ,,Księgach Jakubowych" Olgi Tokarczuk zaskoczyło mnie to, jak wyznawcy Franka podporządkowywali się jego mistycyzmowi. Ich wiara w nieomylność przywódcy na każdym kroku była przerażająca. Dążenie do usunięcia niesprawiedliwości wymagało wielu wyrzeczeń i tego Jakub od nich oczekiwał, a oni się na to bezwarunkowo zgadzali.
Ogromna potrzeba równości pokazana została także w książkach Simona Montefiore ,,Saszeńka " i ,,Pewnej zimowej nocy". Najpierw przeczytałam tę drugą i zachęcona sięgnęłam po pierwszą. Nie oparłam się pokusie poszperania w Wikipedii i przeczytania czegoś więcej na temat wielkiego terroru. Byłam przerażona. Od 1935 roku 12-letnie dzieci były w Rosji traktowane na równi z dorosłymi i na podstawie wymuszanych zeznań oskarżane o działalność szpiegowską!!! Dorośli wierzyli, że jeżeli ktoś został aresztowany, to był winien. ,, Jak też ludzie się maskują. Podłość naszych wrogów przekracza wszelkie wyobrażenia". Następnego dnia po zniknięciu brata, ojca, sąsiada czy przyjaciela, nikt nie przyznawał się do znajomości z nim. Tak jakby nigdy nie istniał.
Bardzo spodobała mi się szata graficzna ,,Ksiąg Jakubowych", specjalnie zaznaczone rozdziały, a odwrotna numeracja stron to ,,ukłon w stronę ksiąg pisanych po hebrajsku, a także przypomnienie, że każdy porządek jest kwestią przyzwyczajenia".
