Słońce wita nas z samego rana. Dobija się do okna sypialni. Wzywa i kusi. Mimo mrozu, ubieramy trapery i maszerujemy z kijkami w kierunku lasu. Śniegu malutko, ale tak już u nas najczęściej bywa. Rzadko kiedy przysypie nas mocno. Raczej poprószy i zmiecie. Mijamy wyjeżdżone przez sanki dróżki i pagórki, malutkiego bałwana opatulonego ciepłym szalem, tropy sarenek. Śnieg skrzypi pod butami, trzeszczy. Mam ochotę wdrapać się na najwyższy pagórek i rozejrzeć po okolicy. Ptaki śpiewają, jakby poczuły wiosnę. Zupełny cud. Poprzez gałęzie sosen przebijają się promienie słoneczne. Padają na drobinki śniegu, roztapiając jego drobne płatki. Oświetlają malowniczo naszą ścieżkę i zmuszają do zwiększonego wysiłku. Udaje nam się równym krokiem wejść pod górkę bez zadyszki. Czuć rezultat codziennych treningów. Teraz możemy zabrać się za nudną pracę. Energii starczy nam na cały dzień :)
Zdjęcia z ogrodu :)
Zdjęcia z ogrodu :)
