Jesień nie poddaje się. Roztapia krupę śnieżną, zacina gwałtownym deszczem, opatula wszystko mgłą. Nawet spacer po lesie nie jest już tak przyjemny jak jeszcze miesiąc temu. Zmoczone, ciężkie liście nie pozwalają szurać nogami. Już tylko w niektórych miejscach widać paprocie.
Na piaszczystych ścieżkach tworzą się ślady meandrujących potoków, a na skarpach odsłaniają się korzenie drzew.
Mchy i porosty tworzą malownicze kompozycje. Ta przypomina mi dziewczęcą głowę z rozwianymi włosami.
Czekam na lekki mróz i to charakterystyczne skrzypienie pod stopami. Czekam na biały puch, rozjaśniający mroki wieczora. Czekam na Święta. Teraz już mogę odliczać dni :)
Na piaszczystych ścieżkach tworzą się ślady meandrujących potoków, a na skarpach odsłaniają się korzenie drzew.
Mchy i porosty tworzą malownicze kompozycje. Ta przypomina mi dziewczęcą głowę z rozwianymi włosami.
Czekam na lekki mróz i to charakterystyczne skrzypienie pod stopami. Czekam na biały puch, rozjaśniający mroki wieczora. Czekam na Święta. Teraz już mogę odliczać dni :)
